راهنمای بیمار زخم دیابتی
دیابت یا بیماری قند هنگامی بوجود میآید که هورمون انسولین که عامل تنظیم کننده قندخون است یا به اندازه کافی در بدن تولید نمیشود یا بافتهای بدن به آن به درستی پاسخ نمیدهند پاها و قوزک پا مناطقی هستند که بسیار مستعد ایجاد زخمهای دیابتی میباشند این نواحی بسیار مستعد تورم هستند که این تورم از ترمیم زخم ممانعت میکند. غالباً پاهای افراد دیابتی زخم میشود زیرا افراد دیابتی نسبت به افراد عادی بیشتر به پینه خشکی پوست و تخریب اعصاب ناحیه پا مبتلا میشوند. تمام این موارد باعث افزایش احتمال ایجاد زخم های باز و ایجاد عفونت در این افراد میگردد.
عوارض بیماری دیابت که موجب تأخیر در ترمیم زخم های بدن این بیماران و عفونت آن میشود عبارتند از:
تخریب عصب نوروپاتی در این عارضه حس درد در زمان ایجاد زخم یا تاول در پاها از دست میرود و بیمار متوجه زخم
نمیشود تا اینکه وضعیت زخم وخیم شده و عفونی شود. ضعف سیستم ایمنی: زمانی که سیستم دفاع طبیعی بدن ضعیف میشود حتی یک زخم کوچک میتواند عفونت کرده و مشکل ساز گردد.
باریک شدن سرخرگها: باریک شدن و مسدود شدن رگها کار خون رسانی به زخم را دچار اختلال و در نتیجه مستعد شدن
زخم برای عفونت میگردد خون رسانی به محل زخم باعث تسریع ترمیم زخم میشود.
درمان های قبل از ایجاد زخم:
درمانهای زمان ایجاد زخم :برای جلوگیری از عفونت زخم و تسریع بهبودی ،آن حتی اگر زخم شما کوچک و سطحی باشد فورا به دنبال درمان زخم باشید زیرا اگر بعد از جراحت پوستی میکروبها روی زخم قرار بگیرند به علت عوارض دیابت عفونت ایجاد میشود این درمانها عبارتند :
