ناخنک چشم
ناخنک یک ضایعه مثلثی است که از سفیدی چشم (ملتحمه) در بخش داخلی چشم و گاهی خارج آن، روی قسمت شفاف چشم (قرنیه) کشیده می شود. این ضایعه ناشی از رشد خوش خیم بافت پیوندی و رگ های ملتحمه است. ناخنک معمولا ابتدا به صورت یک سفیدی روی ملتحمه ایجاد می شود که به تدریج به سمت قرنیه رشد می کند. به علت وجود رگ های زیاد معمولا رنگ ناخنک صورتی یا قرمز است . ناخنک گاهی ملتهب شده و باعث سوزش و خارش و اشکریزش می گردد. در بعضی مواقع ناخنک رشد زیادی کرده و تا وسط قرنیه می رسد و در نتیجه جلوی دید را می گیرد، به علاوه ناخنک های کوچکتر هم می توانند با تغییر شکل قرنیه باعث ایجاد آستیگماتیسم شوند و دید افراد را تار کنند.
علل: اگرچه علت بیماری دقیقا مشخص نیست ولیکن نور آفتاب، هوای خشک و گرم، گرد و غبار و زمینه ارثی را از عوامل موثر در ایجاد آن می دانند.
علایم و نشانه ها:
در صورت کوچک بودن ناخنک، به غیر از اختلال در زیبایی و ظاهر، علامت یا مشکل دیگری دیده نمیشود، ولی در صورت رشد زیاد می تواند باعث اختلال در دید و یا علائم تحریکی در چشم گردد.
تشخیص:
در هنگام معاینه چشم توسط پزشک، ناخنک به راحتی قابل تشخیص است.
پیشگیری و درمان:
اشعه ماورابنفش خورشید در ایجاد ناخنک موثر دانسته شده است. بنابراین توصیه می شود افرادی که در مناطق آفتابی زندگی می کنند و مدت زیادی در معرض تابش آفتاب قرار دارند حتما از کلاه های لبه دار و عینک آفتابی استاندارد استفاده کنند. همچنین باد شدیدخشکی چشم و گرد و خاک ممکن است با تحریک چشم در ایجاد ناخنک موثر باشد.
استفاده از قطره های اشک مصنوعی جهت درمان خشکی چشم توصیه می شود.
اگر ناخنک کوچک باشد و ظاهر ناخوشایندی نداشته باشد و باعث قرمزی و سوزش چشم ها نشود نیاز به درمان خاصی ندارد. چنانچه ناخنک ملتهب شده، ایجاد سوزش و قرمزی در چشم کند مصرف قطره به صورت مکرر ممکن است باعث تسکین علائم گردد.
