اصول سه گانه درمان در فیبریلاسیون دهلیزی عبارت است از : کنترل تعداد ضربان بطنی: اولین اقدام اورژانسی برای برطرف کردن ،علائم کند کردن هدایت الکتریکی به بطن .است بسته به علت ایجاد کننده بیماری و نیز علائم و بیماریهای همراه داروها انتخاب می.شوند این داروها موجب کاهش پاسخ بطنی (آهسته شدن ضربان قلب) میشوند. هدف رساندن ضربان قلب به ۸۰ تا ۶۰ ضربه در دقیقه در حالت استراحت و زیر ۱۰۰ ضربه در دقیقه با فعالیت یا ورزش معمولی است.
پیشگیری از عارضه ترومبوآمبولی (تشکیل لخته):
در حقیقت مهمترین عارضه این بیماری خطر تشکیل لخته داخل دهلیزی و آمبولی بوده و برای پیشگیری از آن باید از
داروهای ضد پلاکتی مثل آسپرین یا ضد انعقادی از قبیل هپارین و وارفارین با توجه به نوع بیماری های همراه استفاده کرد. برگرداندن ضربان منظم قلبی
قطع فیبریلاسیون دهلیزی و تبدیل آن به ضربان طبیعی به دو روش انجام می گیرد:
۱) غیر تهاجمی که شامل درمان دارویی و شوک قلبی است.
۲) تهاجمی که شامل درمان جراحی است. توجه داشته باشید که اولا برگرداندن ضربان طبیعی در همه بیماران مبتلا کاربرد ندارد و بیشتر در موارد تازه ایجاد شده بدون علت یا بیمارانی که علی رغم کنترل سرعت ضربان همچنان علامتدار میمانند کاربرد دارد. دوما در همه این بیماران روش غیر تهاجمی قابل انجام نبوده و ممکن است این بیماری مکرر عود کند و مجبور به استفاده از روشهای جراحی باشد.
روش غیر تهاجمی با درمان دارویی:
درمان داروئی معمولا اثر بسیار ناچیزی در کنترل ضربانها داشته و در موارد معدودی استفاده می.شود معمولاً درمان بار اول در حالی که بیمار در بیمارستان تحت کنترل ضربان قلبی است شروع میشود اما برای دفعات بعدی میتوان از روش سرپایی استفاده کرد بطوری که بیمار چند دقیقه بعد از حمله فیبریلاسیون دهلیزی ، تعداد مشخصی قرص یا کپسول که پزشک تجویز کرده است استفاده و در صورت عدم کنترل در قدم بعدی به بیمارستان مراجعه میکند
روش غیر تهاجمی با شوک قلبی :
هر چند بیشتر مردم از اسم شوک الکتریکی قلب ترس دارند اما د واقع دادن شوک الکتریکی به قلب یکی از بی خطر ترین روشهای درمانی و بیشتر اوقات نجات بخش است در چند مورد برای تبدیل فیبریلاسیون دهلیزی به ضربانهای طبیعی از شوک استفاده می شود.
در موارد نیاز اورژانسی مانند افت فشار خون و نیز درد سینه مقاوم به درمان یا سکته قلبی حاد. در زنان حامله با ریتم فیبریلاسیون دهلیزی چون کاملا ایمن بوده و خطر آن از استفاده داروها کمتر است.
موارد مقاوم به داروها . در بقیه موارد با نظر پزشک معالج
